ما مربیان متعددی در تیم ملی داشتیم. طی 10 سال گذشته خیلی از گزینه‌ها را امتحان کردیم. به آقایان پورحیدری، طالبی، شاهرخی، بلاژ، برانکو، دایی و قلعه‌نویی فرصت دادیم که در تیم ملی کار کنند. هرچند که به عقیده من به هر یک از این مربیان فرصت کافی داده نشد. البته استثنا نیز وجود داشت. مثل برانکو که زمان مناسبی در اختیارش قرار گرفت تا فعالیت‌ها و تفکراتش را در تیم ملی نهادینه کند.
اما من می‌خواهم به نکته مهمی اشاره کنم. انگلیس قدرت اول فوتبال جهان نیست اما یکی از قدرت‌های برتر فوتبال در دنیا محسوب می‌شود. آنها در بخش کمیت به مربیان انگشت‌شماری فرصت فعالیت دادند اما به شدت از آنها حمایت کرده و به آنها فرصت کارکردن دادند؛ موضوعی که در فوتبال آلمان نیز دیده می‌شود. مصاحبه‌های من نشان می‌دهد که اولا مخالف تعویض قلعه‌نویی بودم و بعد مخالف برکناری علی دایی. اما حالا از ابقای افشین قطبی خوشحالم.
آیا ما چهارسال دیگر به جام‌جهانی می‌رویم؟
کوبیلاس یکی از بازیکنان و مربیان پرویی است که اوج کار او به جام‌جهانی 78 برمی‌گردد. در‌حال حاضر نیز مدرس فیفا است. از او پرسیدم چرا تیم ملی پرو نتوانست به جام جهانی برود؟ او پاسخ عجیبی داد که من را به فکر فرو برد. کوبیلاس گفت که ما برای جام جهانی هم شانس نداریم. در واقع این به بدبینی کوبیلاس بر نمی‌گشت. او تاکید داشت که با توجه به لیگ فوتبال پرو و قطع تماس فوتبال این کشور با کشورهای آمریکایی، پرو شانسی برای حضور در جام‌جهانی 4 سال دیگر نیز ندارد. قصه فوتبال ما نیز شاید همین است.
اگر تعلل کنیم و از ناکامی‌های احتمالی جلوگیری نکنیم و مهم‌تر از همه اینها از کمبودهایی که در گذشته داشتیم درس نگیریم. شاید ما هم نتوانیم 4 سال دیگر به جام جهانی برویم. اما در نهایت می‌خواهم از قطبی و ادبیات حرفهای این مربی دفاع کنم. برای رسیدن به موفقیت دو نوع استراتژی وجود دارد؛ کوتاه مدت و بلندمدت.
ما باید گام به گام حرکت کنیم. بله من هم موافقم که حتما ضرورتی برای قهرمانی ایران در جام‌ملت‌های آسیا وجود ندارد اینکه مثلا بگوییم چون به جام جهانی نرفته‌ایم حتما باید قهرمان جام ملت‌های آسیا شویم منطقی نیست. چون اساسا جام ملت‌های آسیا با جام جهانی تفاوت‌های بسیاری دارد و از لحاظ اعتبار اصلا قابل مقایسه نیست. ما باید تمرکزمان را روی جام‌جهانی برزیل بگذاریم.
اما حرفهای قطبی نیز قابل انتقاد نیست. قطبی می‌خواهد هدف تعریف کند و این اتفاقات مسئله مهمی است. ایرادی هم ندارد. نباید بگوییم افشین قطبی چرا قول صعود به جام‌جهانی را داد و حالا چرا قول قهرمانی در جام ملت‌های آسیا را می‌دهد. او یک مربی حرفهای است و مربیان حرفهای دقیقا با همین ادبیات به تیم‌شان روحیه می‌دهند. واقعا ماجرا این است که خیلی از مربیان حرفهای دنیا نیز به همین سبک و سیاق صحبت می‌کنند.
قطبی هرگز نباید می‌گفت امیدوارم تیم ملی به جام‌جهانی برود. چون در این صورت بازیکنان با تردید و روحیه ضعیفی وارد زمین می‌شدند. قطبی دروغ نگفت، قاطعانه پیش‌بینی کرد و تاکید کرد که تیم ملی ما حتما به جام‌جهانی می‌رود. من از ادبیات او دفاع می‌کنم. چون او با این ادبیات تیمش را در وضعیت روحی بسیار مناسبی قرار می‌دهد.
